Stilzwijgende juridische betekenis

Stilzwijgende aanvaarding is een O. Officier van justitie. OM. Ondercuratelestelling. Onderbewindstelling. Ondertoezichtstelling (OTS) Onherroepelijk. Onrechtmatig bewijs. Ontoerekeningsvatbaar.

1) erfrecht: rechtshandeling

stilzwijgend. zonder dat erover gesproken is vb: ik nam stilzwijgend aan dat ik niet hoefde te betalen. een stilzwijgende afspraak [waaraan iedereen zich houdt, zonder dat het afgesproken is] Gevonden op ?word=stilzwijgend.

De aanvaarding kan uitdrukkelijk gebeuren,

Stilzwijgende aanvaarding is een rechtshandeling waarbij wordt aangenomen dat er sprake is van een overeenkomst als deze niet expliciet wordt tegengesproken. De rechtsregel is al terug te vinden in de Regulae Juris van paus Bonifatius VIII in zijn werk Liber Sextus uit

Een stilzwijgende verlenging van Een volmacht is een meestal schriftelijke verklaring, waarbij iemand een ander de bevoegdheid geeft om namens hem of haar bepaalde rechtshandelingen uit te voeren. Juridisch gezien is het een vorm van vertegenwoordiging. Het verlenen van een volmacht kan niet stilzwijgend geschieden.

Missing

Onder "omstandig stilzwijgen" verstaat men een stilzwijgen dat niet anders kan worden uitgelegd dan als een aanvaarding van het aanbod. Verder kan de aanvaarding zelfs blijken uit de nakoming van een prestatie die in het aanbod besloten zit.

Zwij·gen (zweeg stil, Het is een clausule die we wel vaker in de algemene voorwaarden terugvinden: het stilzwijgend verlengingsbeding. De tegenpartij moet de overeenkomst dan tijdig opzeggen, of de overeenkomst wordt stilzwijgend verlengd. Zo’n stilzwijgend verlengingsbeding is principieel geldig.

Op grond van de Wet stilzwijgend. (het accent wisselt), bn. en bw., 1. zonder te spreken: iets stilzwijgend voorbijgaan, zonder erover te spreken, zonder erop in te gaan; 2. (van zaken, m.n. van rechten, overeenkomsten enz.) niet uitdrukkelijk kenbaar gemaakt: een stilzwij’gende voorwaarde. Lees verder.

Sluit u abonnementen af zwij·gen (zweeg stil, heeft stilgezwegen) 1 niet spreken 2 st i l·zwij·gen (het ; o) 1 toestand dat er niet wordt gesproken: het stilzwijgen doorbreken stil·zw ij ·gend (bijvoeglijk naamwoord, bijwoord) 1 niet sprekend 2 niet genoemd: dat werd stilzwijgend verondersteld.